نمیدانم

نمیدانم چرا دوستانی که ادعای دوستی میکنند

در زمانی که به انها احتیاج داری و می خواهی حتی

به  اندازه درد دل کردن با اونا حرف بزنی تا کمی سبک

بشی رهایت میکنند و خودت میمونی و کوله باری از  غم و

اندوهی که انسان رو به پوچی میکشه و حتی باعث نا بودی یه

عشق و یه دل رو پرپر میکنه!.

من هستم یه دنیا خنجر در دل پر دردم.

من هستم و یه دنیا خستگی و اندوه و پریشان حالی.

من هستم و یه دنیا نا رفیق ولی من نباید غصه بخورم چرا که

من امید دارم که کمتر کسی در این شرایط این امیدو داره پس من

از بعضی از عاشقا خشبخت تر هستم!؟.
نظرات 3 + ارسال نظر
[ بدون نام ] دوشنبه 30 خرداد‌ماه سال 1384 ساعت 04:56 ب.ظ http://pashasat.blogsky.com/

سلام...

وحید سه‌شنبه 31 خرداد‌ماه سال 1384 ساعت 06:26 ب.ظ http://www.shirazmetall.com

web loge khoobie movafagh bashid

lachin پنج‌شنبه 2 تیر‌ماه سال 1384 ساعت 10:53 ق.ظ

وبلاگت به دلم نشست
اینو قبول داری که دوستی برتر از عشقه؟
و به اینم باید ایمان بیاوریم که آنچه نپاید دلبستگی رو نشاید
هیچ وقت به کسی که بهت نیاز داره دل نبند اخه همینکه نیازش برطرف بشه دیگه می گه بای بای حالا چه تو نیازشو بر طرف کنی چه دیگری

بهتره با اینا دوستی کنی نه دلداری

من که ایمان دارم با اینا

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد