من اسیر عشق تو مجنون و شیدای تو ام

                                            عاشق آنروی چون مهتاب زیبای تو ام

در خیالم نیست تصویری جز از سیمای تو

                                             از دل و جان شیفته ایی آن قد و بالای تو ام

درسکوت و نیمه شب در خلوت و تنهایی ام

                                             از فراقت سوزم و فانوس شب های تو ام

سوخته ام در شعله ایی حسرت چو شمع محفلت

                                             با تن سوزان دایم محفل آرای تو ام

مرغ دل در خون طبید و لیک هرگز دم نزد

                                             چونکه من قوی وفا
در موج دریای تو ام

دور ز آغوش تو در غربت سرای زندگی

                                             من به رویا ها همیش غرق تماشای تو ام

بوده ام در خوابها اندر کنار تو همیش

                                              هرچند ای نازنین تنهای تنهای تو ام

بر در و دیوار شهر عشق تو نام من است

                                              من همان یک عاشق رسوای رسوای تو ام

از درون سینه خیزد روی لب اسرار دل

                                               هر شب و هر روز من در فکر و سودای تو ام

دوست داشتم دارمت خواهم داشت تا روز مرگ

                                              عاشق دیروز و هم امروز و فردای تو ام.




مثل اون موج صبوری که وفاداره به دریا

                                                     تو مه ی مثل حقیقت مهربونی مثل رویا

چقدر  تازه و پاکی  مثل یاسای تو باغچه

                                                     مثل اون دیوان حوافظ که نشسته لب طاقچه

تو مثل گل سرخی که گذاشتم لای دفتر

                                                       مثل اون حرفی که ناگفته میمونه دم آخر

تو مثل بارون عشقی رو تنهائی شاعر

                                                      تو همون‌ آبی که رسمه بریزن پشت مسافر

مثل برق دو تا چشمی توی یه قاب شکسته

                                    مثل پرواز واسه قلبی که یکی بالاشو بسته

 

هر چی آرزویه خوبه مال تو

                    هر چی که خاطره داری مال من

اون روزای عاشقونه مال تو

                        این شبای بی قراری مال من

منم و حسرت با تو یکی شدن
     
                            تویی وبدون من رها شدن

آخره غربت دنیاست مگه نه

                              اول دو راهی آشنا شدن

تو نگاه آخره تو

                                آسمون خونه نشین بود

دلتو شکسته بودن

                                    همه قصه همین بود

میتونستم با تو باشم

                                     مثه سایه مثله رویا

اما بیدارم و حالا

                            
  مثله تو تنهای تنها